بانوان مسجدی در فاروج به دست بوسی مادر شهید رفتند

به گزارش روابط عمومی ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد خراسان شمالی؛ نشسته بود منتظر؛ قاب مادربزرگ قصه ها را داشت؛ چادر گلدار و عصا و روسری بلند و یک دنیا صبر و مهربانی که همه با هم به استقبال  مهمانان آمد.

 مادر شهید «ابوالقاسم مقیم»، از شهدای هشت سال دفاع مقدس شهرستان فاروج میزبان خواهران مسجدی و فرهنگی بود و کلید انداخت و قفل درِ کوچک و طوسی رنگی که چهار لوزی تو در تو را دردلش جا داده، باز شد و مهمان ها وارد دالان خانه ای قدیمی و روشن  شدند.

خانه بوی سالهای مقاوت و سادگی داشت، پله های زیادی نداشت و با مرمرها و نرده های قدیمی طوسی رنگ، تصویری از فیلم های دهه شصتی را یادآوری می کرد؛ پرده توری و تترون سفید رنگ زیبایی خانه بود و رؤیاها به طرز غریبی جان داشتند، انگار  بچه هایی از سرو کول حیاط بالا می رفتند و شیطنت هاشان مادر ظریفشان را عاصی می کرد و  حالا تصویرشان دلخوشی مادر بود.

مهربان و خوش سر و زبان بود و با شعر آشنا، داخل خانه دنیای دیگری از زیبایی بود؛ گلدان های مختلف کوچک و بزرگ و گل هایی که در نعمت امن و رفاه ِ پاسیو، روزهای روشن و دلخوشی را سپری می کردند، با اینکه کهولت و خستگی سال ها زندگی مادر شهید را روی صندلی های پلاستیکی ساده نشانده بود، اما از مهمان نوازی اش کم نشد، صمیمت بود و همین  دورهمی را گرم تر می کرد.

مادر از پسر شهیدش گفت و سال های صبوری دور چشم هاش حلقه زده بود و گاهی یواشکی روی گونه های نیفتادنی اش می درخشید؛ همان دلتنگی های مادر و پسری  در ابیات شاعرانه‌ای ناتمام که او با سال‌های خمیده از دلتنگی اما ایستاده و استوار بر بیان صبر جاری می شد.

خواهران که برخی تجربه مادری داشتند و کودکان خردسال خود را همراه آورده بودند، دخترانی کوچک بنظر می آمدند که شوق شنیدن آنها را پای صحبت مادر نشانده بود و  دست های گرمش  را بوسیدند.

مهمانی با قاب یادگاری بانوان در کنار مادر شهید مقیم  پایان یافت و خاطره و شوق دیدار رویایی ناتمام ....

«شهید ابوالقاسم مقیم» متوبد نوزدهم دی ماه 1344 است که در تاریخ 10 شهریور ماه 1365 در منطقه حاج عمران  به درجه رفیع شهادت رسید.

پایان/